منزجرم جرم جرم

بیش از این عصبانی نمی توانم بود و بیش از این از وضعیت منزجر نمی توانم بود و آنکه پیشتر روز هایِ خام جوانی احمقانه م را به جای شادی، به پایش سوزاندم هیج از حال من نمی داند و فرقی نمی کند به هر حال، تو وجودی تنبل و متعفن بیشتر نیستی و از هر دلیلی برای ارزش داشتن خالی، تنها چهره ای آبرومندانه به صورت داری و لبخند هایت به دروغ هر روز پهن تر، پشت صورت و محتویات مغزت را می پوشاند و اندکی اگر درنگ کنی، بیست و پنج سالش را ک حال تا اینجا آماده ای و شاید بیش از این مقدار هم در مقابلت بیشتر راه نباشد. صادقانه ـست چشم هایم، لبانم دروغ می گوید.

 

سیر یک بعدیِ زمان

هر بار نفس زنان درست از بعد از رد کردنِ آخرین نفرین این زندگی لحظه ای به خیال خود آسوده نشسته، هیولایی بزرگتر وارد می شود و با لبخندی پهن و استهزا آمیز سراغت می آید و حتا صبر نمی کند ک تو از جایت بلند شوی. هیچکدام از اینها اهمیت نمی دهند ک تو کجای این مسیر نشسته ای. همه به یک مقصود، از برایِ به خاک کشاندنت تبر بالا می برند و شمارِ سپر های شکسته ات از دست رفته است. گاهی باید قربانی داد، مثلا بازویی را .. ولی راهِ فراری نیست و هیچ بازگشتی هم، هیچ گوشه آرامی نیست برای لحظه ای درنگ کردن، صبر کردن قبل از مواجهه با طوفانِ بعدی. هر بار سخت تر می شود و بر این ها هم هیچ اتمامی نیست. نه حتا پیروزی، یا ک هیچ انصرافی.