نگاهی معصومانه مگر ساده کند دنیا را

حقیقت، به شکلِ ثابتی توی روز هایم جریان دارد و برای من همواره بدین شکل بوده است. توابعی ک اگر برای ادم ها ورودی های یکسانی داشته باشد هم حتا، خروجی های متفاوتی می دهد و برای من هم، سبکی ـست مشخص و قابل پیشبینی ک از چارچوب قواعد خود خارج نمی شود. می خواهم بگویم، فرقی نمی کند ک یک کار خاص را دقیقا به چه شکلی انجام دهم، در نهایت نتیجه تفاوتی نمی کند. انگار ک نمی توانم خارج از آن باشم، سرنوشت را این گونه معنا می کنند؟ از وقتی به یاد دارم انگار، باری بر دوش داشته ام برای حل کلاف سردرگمی ک زندگی نامش نهاده اند و من، ک سنم بالا می رود و بیشتر بوده ام اینجا، در راستای حل این معما دستاوردی نداشته ام و صرفا همه چیز حتا پیچیده تر شده است. در کودکی ساده تر بود، این کلاف به دست زمان گشوده نمی شود. یک دل صاف می خواهد و چشمانی ک جفا ندیده است.